Yvonne & Martin

Toen ze klein was, droomde ze al van een prinsessenleven met oprijlaan met mooie bomen. Bij hem vond ze niet alleen de liefde, maar ook een prachtige nieuwe plek om te wonen. Ze verliet haar stad, sportvereniging en familie en verhuisde naar zijn boerderij - ondanks de op twee kratten bier na lege koelkast.

Het gaat snel, maar vanzelf. Yvonne (33) en Martin (39) werden aan elkaar voorgesteld door de matchmakers van PartnerSelect. Na in totaal slechts een paar weken bij elkaar te zijn geweest, beginnen ze nu aan hun leven samen.

Verkeerde keuzes in de liefde

“Vroeger heb ik slechte keuzes gemaakt in de liefde. De relaties die ik heb gehad, bleken geen relaties te zijn.” Martin vertelt dat hij echt ziek is geweest van een vervelend einde van zijn vorige relatie. “In jaren daarna keek ik naar m’n Formule 1, ging ik wandelen en fietsen met vrienden; was ik gewoon gelukkig,” zegt hij. “Maar ik had geen vriendin. En alleen naar bed gaan is toch ook niks.”

Martin miste iets, maar was terughoudend met de liefde. Ook door de ervaring met zijn ex. “Ik wilde niet hetzelfde gezeik.” Omdat hij nooit op iemand afstapt, waren datingsites en -apps voor hem een brug te ver. Een vriend raadde relatiebemiddeling aan. Martin vroeg het informatiepakket van PartnerSelect aan en legde de papieren in de kast. Pas toen hij ze na 3 jaar weer tegen kwam, schreef hij zich in. “Toen dacht ik, who cares, ik doe het gewoon. Baat het niet dan schaadt het niet.” Ook zijn oudtante moedigde hem aan. “Heel het leven kost geld,” zei ze. “Doe het gewoon.”

Langzaam echt klaar voor een relatie

Hoewel Yvonne van structuur houdt, zat ze vast in een vast dagschema. Ze leerde weinig nieuwe mensen kennen. De wens om een relatie op te bouwen groeide. Door haar neefjes en nichtjes besefte ze dat zij ook graag kinderen zou willen. Zes jaar lang heeft ze datingsites geprobeerd. Site na site. “Ik begon profielen te vergelijken, mannen te vergelijken,” zucht ze. “Mijn familie keek mee en vonden dat ik moest reageren...” Maar ze kreeg het steeds drukker, werkte veel over en was bijna niet meer thuis. “Dan werken die datingsites niet.”

Ze vertelt dat haar relaties elke keer na een half jaar strandden. “Ik had toenaderingsproblemen in relaties,” vertelt Yvonne. De afgelopen twee jaar is ze er intensief mee aan de slag gegaan met een therapeut. Langzaam voelde ze zich klaar voor een relatie. Relatiebemiddeling leek de therapeut een goed idee. Het zou haar rust, betrouwbaarheid en zekerheid kunnen bieden. “De datingsites brachten veel onrust. En ik vergooide m’n geld ermee.” Ook haar ouders hadden meteen een goed gevoel bij PartnerSelect.

Kosten relatiebemiddeling

Beiden hebben even stilgestaan bij de kosten, maar vonden het ook een voordeel. “Het is inderdaad wat duurder,” knikt Martin. – “Dus niet iedereen doet het,” vult Yvonne aan. “Mensen die écht op zoek zijn naar een relatie, die schrijven zich in.” Martin is ervan overtuigd dat de kans op succes bij relatiebemiddeling veel groter is dan bij een datingsite. “Als ik iemand tref via bemiddeling, meent diegene het serieus. Want het kost ook serieus geld.” De kosten wekken vertrouwen.

Een andere overtuiging

Martin kreeg twee voorstellen. Die waren het niet. Hij vertelt dat hij in het profiel van zijn tweede match las dat de kerk heel belangrijk voor haar was. “Ik heb zelf niks met de kerk. Maar om daar nou meteen iemand op af te wijzen, vond ik ook niet goed.” Tijdens hun eerste date ging het gesprek meteen over de kerk. Hun overtuiging lag te ver uiteen. Toen kwam Yvonne. “Yvonne was gewoon perfect.” In haar omschrijving sprak het hem aan dat ze duidelijk een eigen leven had; veel bezigheden en een interessante baan.

Meteen in de soep

Voor Yvonne was Martin haar vierde voorstel. “De eerste liep eigenlijk meteen in de soep,” lacht ze. “Ik heb niet altijd mijn telefoon in de hand. Ik had een drukke werkdag en had het eerste berichtje gemist.” Daarin vroeg haar match waarom ze het voorstel had geaccepteerd, want hij twijfelde of ze hem wel leuk vond. Omdat ze binnen een paar uur niet reageerde, kreeg ze daarna een bericht dat hij er toch vanaf zag. “Ik heb toen wel even nagevraagd of dit normaal was,” zegt Yvonne.
Nadat ze met haar tweede match een aantal dates had gehad, nam hij een beslissing voor haar. “Hij zei dat ik mijn stad toch nooit zou verlaten...” zegt ze schouderophalend. Met de matches daarna klikte het niet. Toen kwam Martin.

Twijfel

“Ik twijfelde wel even toen ik Martin’s profiel las.” Yvonne legt uit dat ze de afgelopen jaren heel actief is geweest met Volleybal. Ze speelde divisie, gaf training en zat bij de jeugdcommissie. “Het was heel druk. Ik werd er zelf ook wel een beetje gek van,” geeft ze toe. “Maar ik zocht wel iemand die ook actief was.” In zijn profiel las ze dat hij graag wandelde met vrienden. “Ik vroeg me af hoeveel dan. Ik wilde niet dat we daarin teveel zouden verschillen.” Ook de leeftijd (Martin is 6 jaar ouder) en de afstand (135 kilometer) waren twijfelpunten. “Maar ik dacht, met volleybal rijd ik die afstanden ook.” Ook haar ouders vonden dat ze het moest proberen.
“Ik zie wel wat eruit komt, dacht ik”.

Niet haar droomman

Martin weet nog dat hij voor de eerste date meer ontspannen was dan hij had gedacht. Yvonne voelde de spanning in de trein. “Op het perron ben ik nog op iemand afgestapt,” lacht ze. “Ben jij Martin?”
Ze vertelt dat ze altijd een duidelijk beeld van haar droomman in haar hoofd had. “Hij moest langer zijn. En knap. Dat heb ik ook bij de intake gezegd.” Toen ze Martin ontmoette, zag ze dat ze even groot waren. “En dat maakte dus helemaal niet uit!” Martin voegt lachend toe dat hij al bijna 40 is, maar nog steeds vaak om zijn ID wordt gevraagd in de supermarkt. “Ik blijf er jong uitzien!”

Een lange eerste date

De eerste date duurde langer dan verwacht. Ze gingen wandelen, iets drinken en uiteindelijk toch ook nog iets eten. Omdat ze daarna allebei eigenlijk óók nog zin in een ijsje hadden, sloten ze af met een McFlurry. “Ik kan heel groot en gezellig eten!” – “Ja dat weten we ondertussen!” reageert Yvonne lachend.
Ze waren het niet van plan, maar zijn van 14:00 uur tot 21:00 uur weggeweest. Het voelde fijn en vertrouwd. “Bij eerdere afspraken voelde ik me ongemakkelijk bij stiltes,” zegt Yvonne. “Nu helemaal niet. We konden ook rustig naast elkaar zitten en van de natuur genieten.”

Praten over een kinderwens tijdens de eerste date

Ze hebben het tijdens die eerste date ook al over kinderen gehad. “Misschien vindt iedereen het te snel dat ik meteen over kinderen begon,” zegt Martin. “Maar ik wilde aangeven dat ik het graag wilde als het goed zat. En we kunnen nou eenmaal niet eerst 10 jaar kijken hoe de relatie loopt.”

Ze zijn het erover eens dat ze op hun leeftijd net zo goed iemand tegen hadden kunnen komen die al kinderen heeft. Bij voorkeur bouw je dat samen op, vinden ze. “Je zit toch altijd met een ex,” zegt Martin peinzend. “Of de kinderen denken, daar komt die flapdrol weer aan,” voegt hij er lachend aan toe. Nu staan ze er allebei voor open. En kunnen ze het samen opbouwen. “Dit is een droomstart,” besluit Martin.

Bellen onder het koken en bij elkaar op bezoek

Twee dagen later belde Martin Yvonne op. Ze belden minstens een uur. “Nou, wel 1,5 uur,” corrigeert Yvonne. “Daarom zeg ik ook mínstens,” knipoogt Martin. “Het grootste gedeelte was hij stil,” zegt Yvonne lachend. “En ik was maar aan het kwekken.” Op een gegeven moment belden ze onder het koken, televisie kijken of werken op de computer.
De tweede keer spraken ze bij hem thuis af. Yvonne legt uit waarom ze graag zo snel naar zijn huis wilde. “De vorige had mij helemaal geen gelegenheid gegeven om bij hem te gaan kijken. Nu wilde ik dat voor zijn.” Maar de galante Martin had het gevoel dat hij eerst naar haar moest gaan. De keer daarop ging hij daarom snel haar kant op. Mét grote bos bloemen die maar net in de auto paste. “Als ik iets doe, dan doe ik het goed.” Yvonne was onder de indruk. “Het was een enorm bos met vaas erbij. Die heeft wel twee weken gestaan!”

Snel samenwonen

Dat was nog geen jaar geleden. Nu wonen ze samen. Yvonne vertrok voor Martin uit de stad waar ze is opgegroeid en een heel leven had opgebouwd. Ze vertelt dat ze altijd had gedroomd van een prinsessenleven. Ze fantaseerde over een oprijlaan met mooie bomen. Over een tuin. “Dat heb ik nu,” glimlacht ze. “Een enorme tuin zelfs.”

Zoals zoveel bij dit stel, kwam het samenwonen sneller dan gedacht. Misschien wel omdat ze zo ver uit elkaar woonden. Spannend was het wel. Ze waren nog nooit langer dan een week bij elkaar geweest. “Maar omdat het allemaal samen kwam, moest ik het doen,” legt Yvonne uit. Ze had een verantwoordelijke baan en werkte steeds meer. “Als ik op die manier door zou gaan, was ik bang dat ik eraan onderdoor ging.” Het was tijd voor een nieuwe start. Op datzelfde moment tipte een oudtante een interessante vacature vlakbij Martin's woonplaats. Een week daarna had ze de baan al. Eigenlijk wilden ze eerst nog samen op vakantie. Met kerst ging Yvonne oriënteren van mogelijke werkplekken. In januari vertelde ze Martin over de sollicitatie. Hij was verrast over hoe snel het ging, maar vond het ook vanzelfsprekend: “Oké, we gaan dus samenwonen.”

De keuze lag bij haar

“Voor mijn gevoel lag de keuze bij mij,” zegt Yvonne. Dat vond Martin heel belangrijk. “Ik heb altijd gezegd, haar leven is daar. Mijne hier. Ik kan wel makkelijk zeggen, kom jij maar hier omdat ik hier zo mooi woon, maar zo makkelijk gaat dat natuurlijk niet.”

Martin heeft altijd samen met zijn opa op de boerderij gewoond. Zijn ouders wonen ernaast. Het huis is speciaal voor hem. “De ziel van opa zit er in.” Hoe speciaal de plek voor hem was, zag Yvonne tijdens een etentje bij haar vader. “Ik had ook graag in mijn ouderlijk huis willen wonen. Voor mij was dat niet mogelijk. Dus wilde ik het hem gunnen.”

Voor Martin was dat een emotioneel moment. “Als ik in een appartementje had gewoond, had ik zo de deur achter me dicht getrokken. Ik waardeer het heel erg dat zij alles achter zich wilde laten om het hier te proberen.” Als ze het niet had gewild, had hij voorgesteld om iets samen te kopen. “Ik zou gek zijn om deze plek te verlaten, maar nóg gekker als ik Yvonne zou laten schieten voor een huis.”

Waardering

Martin benadrukt hoe bijzonder hij het vindt dat Yvonne die beslissing heeft genomen. Omdat ze veel heeft gereisd, grapte haar vader dat 130 kilometer niks is ten opzichte van Zuid Afrika. “Maar dit is blijvend. Ze geeft haar koor op, volleybal, en in zekere zin ook haar familie.” Martin denkt dat het voor hem misschien makkelijker zou zijn om te verhuizen. Zijn hobby’s kun je ook ergens anders doen. “Maar als ze ernaartoe wil gaan, stappen we in de auto en gaan we,” zegt hij.
Die waardering en ruimte zijn belangrijk voor Yvonne. Want ze geeft ook veel op. “Volleybal is heel belangrijk voor mij,” vertelt ze. “Ik zit al 21 jaar bij dezelfde club. Het is een soort familie.” En ook haar familie zag ze veel. Haar moeder, broer en schoonzus zelfs iedere week.

Samen een ritme vinden

“Het samenzijn is het fijnste aan het samenwonen,” vindt Yvonne. “En de rust. Ik ging van een heel druk leven met flink haasten naar het totaal omgekeerde.” Yvonne vertelt dat ze stapje voor stapje meer gewend raakt aan haar nieuwe leven bij Martin. “Ik heb natuurlijk ook een ochtendritueel, maar mijne begint later. Bij hem gaat om 4:30 uur de wekker. Dan draai ik me nog even om,” lacht ze.
Doordat ze op andere tijden opstaan, lopen ze elkaar niet in de weg. ’s Avonds eten ze wel samen. “Meestal kook ik,” zegt Yvonne. – “Maar ik kook beter,” reageert Martin met een knipoog. Yvonne kijkt hem aan. “Vindt hij...” Martin vertelt dat hij altijd even naar zijn ouders ging als er iets niet was. “Ik had van alles maar één product,” verklaart hij. Nu doet Yvonne vaak de boodschappen. “Als iets in de aanbieding is, koop je er toch meer van?!”

Volgend jaar komt er een grote verbouwing. Ook met het oog op mogelijke gezinsuitbreiding. Hoewel Martin grapt dat hij zijn huis nu al niet meer herkent, is alleen de bank nog anders. Én de groene muur boven. Die is voor Yvonne. “Ik ben van de groen en geel tinten.” De verbouwplannen liggen er al. Martin vindt het hard gaan. “Misschien wel te hard. Maar het stoort me niet.”

Gewoontes van elkaar accepteren

Het leukste aan Yvonne vindt Martin dat ze hem en zijn gewoontes accepteert. “Zo houd ik van een biertje en zij totaal niet van drank.” Yvonne vertelt dat ze tot haar grote schrik enkel twee kratten bier in de koelkast aantrof toen ze voor het eerst bij hem kwam. “Ik had eigenlijk gewoon opvulling nodig,” lacht Martin. Al bij hun eerste date vroeg Yvonne hem of hij er rekening mee wilde houden dat zij alcohol niks vindt. Dat doet hij. En zij vindt het goed als het met mate is. “Ondertussen is het al één kratje in de koelkast,” lachen ze.
Voor Yvonne viel Martin’s positiviteit meteen op. “Niet mopperen of zeuren, alles nemen zoals het is. Dat is ook hoe ik ben. Dat past goed bij elkaar.”

Vakantieplannen

Yvonne houdt van reizen. Martin hoeft met zijn ideale woonplek niet zo nodig. “Ik heb hier alle dagen vakantie. Al 39 jaar lang.” Toch gaan ze in de zomer samen naar Jordanië. Martin’s vrienden stonden er versteld van. “Ik naar zo’n warm land. En dan ook nog Jordanië.” Maar Yvonne wilde na 2 corona jaren thuis weer echt weg. “Straks met kinderen kan ik het ook wel binnen Europa zoeken,” zegt ze. “Nu was het Midden Oosten aan de beurt. Ze gaan met een groepsreis. “Dan zit je ook niet zo op elkaars lip.”

Ervaring met matchmaking van PartnerSelect

Allebei beschrijven ze hun ervaring met PartnerSelect als zeer positief. Ze raden het iedereen aan, inclusief de jongste broer van Yvonne. “Het is iets heel anders dan een datingsite als Lexa,” vindt Yvonne. De inschrijving heeft haar veel rust gegeven.
Ze vinden het de kosten dubbel en dwars waard. Alleen al door het uitgebreide intakegesprek en het maken van het persoonlijke profiel.
“Bij twijfel altijd doen,” stelt Martin. Hij beschrijft het afgelopen jaar als een rollercoaster. Hij had niet verwacht dat het zo zou gaan. Wel dat hij verliefd kon worden, maar niet dat het allemaal zo snel en soepel zou verlopen.

Echte liefde

“De verliefdheid was misschien uitgeschakeld omdat ik vroeger verkeerde keuzes heb gemaakt,” denkt Martin. “Maar met Yvonne zat het meteen goed. Ik had het gevoel dat we elkaar al een levenslang kenden.”
Zijn omgeving merkte al snel op dat er iets met hem aan de hand was. ‘Ik denk dat ik vlinders aan het ontwikkelen ben,’ was Martin’s reactie. Hij liep rond met een big smile. En die heeft hij nog steeds.

Door: Annabel Molleman